Opnieuw wat nieuws over de jongens uit Afrika

Gisteren hebben de jongens de grote etappe van 800km gedaan door de Westelijke Sahara. ” Een prachtige rit waarvan je beseft hoe mooi en groot dit land wel is” vertelde Jean en Robby, Maar ze zijn ook volop aan het ontwikkelen met grote windmolen parken en zelf spooksteden, Die mooi gebouwd zijn maar waar er bijna geen kat te bespeuren valt” Alles verliep vlekkeloos en het team Desert Duck samen met de NL vrienden was wederom een van de 1ste om de mooie bivakplaatst in Dakhla aan de kust te bereiken waar een vriendelijke    lokale “De Fransen een mooie naam hebben voor de oesterboer namelijk “ostréiculteur”.” hun stond op te wachten met het slijmerig goud.

Er werd vroeg de vastgemaakte popup tent opgezocht want door de lange rit waren nogal wat team toch vermoeid en er stond weer een rit van 340km klaar in het roadbook.  “DE Bluts” kwam er de volgende morgen Door het vroege vertrekuur en het slechte licht werd er doordat de 2CV’s nogal kort bij elkaar waren geparkeerd door de harde wind aan de kust werd vergeten dat piloot Jean nog tussen de deur en het voertuig zat door een van de teamleden. Gevolg “Een zeer pijnlijke bluts bij voor de oud woestijn motard, maar alles toch io om de reis verder te zetten” stelde Jean ons gerust.

CoPiloot Robby deed verder het verhaal ” De lange rit verliep voortreffelijk, Alleen Bert en Tom hadden wat problemen met veel olieverbruik, “hun geit zoop 3L olie erdoor”.  De rit naar de grens van Mauritanië, officieel de Islamitische Republiek Mauritanië werd weer een heel avontuur. Aangekomen aan de grenspost stonden er veel Senegalezen in een lange rij te wachten. Wij mochten via wat “lokale overtuiging” via iemand van organisator Gert zijn “black african book” voor hun de grens over en dan door het verschrikkelijk gevaarlijke niemandsland. ” Ze waren er helemaal niet gelukkig mee!! , Ik was blij dat we een speciale militaire escorte van Toyota Hilux’en hadden om erdoor te geraken. “Niemandsland” is echt het crimineelste stuk ertussen met overal uitgebrande autowrakken en dingen die we bij ons alleen in de ergste “Mad Max” films zouden verwachten, Wel hier zijn ze echt!! We zijn nu “The gate to black Africa” voorbij en morgen wacht ons de rit naar Nouadhibou – Cap Tafarit  van 357 km om dan daar de welverdiende rustdag te hebben om de innerlijke mens weer op punt te krijgen ‘Jean’s Bluts” te laten verzorgen en nakijken en natuurlijk Ducky weer van de nodige onderhoudsbeurten te voorzien.

De jongens vertelde me wel dat ze nu door een gebied gaan reizen waar internet en telefonie helemaal een ramp is dus als we weer wat nieuws hebben posten we het via onze website

Ook voor ander nieuws blijf onze website van de NL vrienden in het oog houden of hun facebookpagina.  Facebook 2cvadventure of op hun website http://www.2cvadventure.nl

“Le TD”

Jeffrey

 

Bijgevoegd wat foto’s van de jongens van 2cvadventure van de afgelopen strandrace en sfeerbeelden